Jak psycholog może pomóc Ci w chorobach ginekologicznych?

Choroby ginekologiczne są dla kobiet zazwyczaj dużym wyzwaniem emocjonalnym. Zwłaszcza kiedy wiążą się z przewlekłym przebiegiem, doświadczeniem straty lub koniecznością pobytu na oddziale szpitalnym. Jako że miednica jest obszarem ciała kojarzonym z kobiecością (a więc będąca w dużej mierze podstawą tożsamości kobiety), to wszelkie procesy chorobowe w tej części mogą być źródłem silnego lęku, poczucia straty, depresji czy też kryzysu tożsamości związanego z poczuciem kobiecości.

Personel medyczny bardzo często dostrzega te problemy u pacjentek ginekologicznych, jednak z uwagi na inny zakres kompetencji nie jest w stanie udzielić profesjonalnego wsparcia, które niezbędne jest do poradzenia sobie z emocjonalnymi kosztami choroby. W takich sytuacjach zalecana jest konsultacja z psychologiem lub z psychoterapeutą, który stworzy przestrzeń na odreagowanie emocji związanych z chorobą i leczeniem, a także pomoże nadać znaczenie temu, co się wydarza i poszerzyć tożsamość kobiety o zasoby, które wspierają ją w danych okolicznościach.

Kiedy zatem warto skorzystać z konsultacji psychologicznej? Z badań wynika, że bardzo intensywne emocjonalne następstwa u kobiet pojawiają się w następujących sytuacjach:

• schorzenie ginekologiczne i jego leczenie mogą wpłynąć na życie seksualne (możliwość podejmowania kontaktów seksualnych i ich jakość) - część kobiet odczuwa lęk przed niechęcią czy odrzuceniem ze strony partnera, przed zdradą, czy utratą ważnego dla relacji obszaru funkcjonowania;
• kobieta traci zdolności reprodukcyjne i nie może urodzić dziecka, a w następstwie zmaga się z poczuciem winy za brak potomstwa i obniżonym nastrojem;
• dochodzi do utraty dziecka w wyniku poronienia lub aborcji - proces żałoby i syndrom poaborcyjny są bardzo trudnym doświadczeniem dla pacjentek ginekologicznych, które bez pełnego i świadomego przeżycia zostawiają traumatyczne ślady w ich psychice;
• okres menopauzy związany z rozpadem dotychczasowej tożsamości i poszukiwaniem nowych wzorców;
• trudny w przebiegu poród pozostawiający po sobie traumatyczne wspomnienia;
• choroby onkologiczne, które niosą wysokie ryzyko nadpobudliwości, niepokoju i depresji;
• wycięcie przydatków związane z wysokim zagrożeniem depresją, poczuciem utraty kobiecości i poszukiwaniem nowego punktu odniesienia;
• zespół napięcia przedmiesiączkowego, któremu towarzyszy chwiejność emocjonalna (gwałtownie zmieniający się nastrój, drażliwość, nasilone reakcje emocjonalne,
• silny lęk przed wizytą u ginekologa;

Praca nad emocjonalnym poradzeniem sobie z chorobą ginekologiczną towarzysząca procesowi leczenia jest ważnym elementem procesu zdrowienia. Jeśli zmagasz się z emocjonalnymi następstwami tego typu schorzeń, zadbaj o siebie również od strony psychologicznej. Uczestniczenie w procesie terapeutycznym pomoże Ci poradzić sobie z trudnymi uczuciami, odbudować poczucie wartości i poszerzyć Twoją tożsamość o nowe zasoby.

Tekst w skróconej formie możesz przeczytać tutaj:

PSYCHOLOG W CHOROBACH GINEKOLOGICZNYCH - JAK MOŻE CI POMÓC?